Net na de tiende kilometers werd ik door een jonge loper ingehaald. Hij draaide zich naar mij toe en vroeg 'Mag ik iets u vertellen?' 'Jazeker' antwoord ik. Hij riep enthousiast uit: 'Ik heb nu net de langste afstand van mijn leven hardgelopen!'. Ik: 'Gefeliciteerd!'. 'Bedankt!' antwoord hij en hij holde met grote snelheid verder. Binnen no time was hij uit mijn zicht verdwenen. Deze anekdote is voor mij typerend voor de Zevenheuvelenloop: het enthousiasme van de lopers en de toeschouwers, de collegialiteit, de onbedwongen sfeer, het gevoel dat je de grenzen van je fysieke en mentale capaciteiten aftast, weerlegd, verlengt.
Dit jaar startte ik vanaf het gele vak met startnummer 21204. Om 13.00 uur stond ik daar in de nabijheid van Daan Heineke en Martin Zuithof. In dit vak vind je mensen die hun eindtijd rond 1'10" schatten. Voor mij dit jaar de perfecte plek. Om 13.05 uur, startsignaal: ik had besloten om de eerste kilometers binnen 5 minuten te lopen. Het werkte. De eindstreep bereikte ik in 1' 11" 11"'. Ik verbeterde met vier minuten mijn persoonlijke record van vorig jaar. Mijn snelste tijd ooit in deze loop! Het ging lekker dus. Liefhebbers voor mijn tussentijden? OK, daar zijn ze: de eerste vijf kilometers in 23:11; de volgende vijf kilometers in 24:19; de laatste 5 kilometers in 24:18.
Na afloop hop, hop allemaal naar Café van Rijn, lekker keuvelen en genieten van de beroemde la Chouffe...